Li muluni pi lla chiesa (Carmelo Colelli)

Ieri scii a casa ti zziuma Cosumu, era quasi l’una e l’achhiai ‘ncora sittatu alla bbanca ca si sta mangiava ‘na fedda ti muloni all’acqua.

 

‘Npena mi veddi tuttu cuntentu mi ticiu:

“Uè Mme ssettiti e mangiti na fedda ti stu muloni ca eti propria ‘na seta, teni lu zzucchuru e llu sapori, propria comu quiddi ca curtivaumu nui qua a Miscigni tant’anni aggretu.”

M’aggiu ssittatu ti costi a iddu e maggiu pigghiata ‘na fedda ti muloni, era longa quasi mienzu metru, ma era veramenti sapurita, fresca e craniddosa.

Ogni vota ca va trovu zziuma Cosumu, iddu, teni lu piaceri cu mi conta sempri tanti cosi, a voti si rripeti e mi conta li stessi cosi ma no faci nienti, teni chiù ti novant’anni e a mei mi piaci cu llu sentu cuntari.

E puru ieri me cuntato nu fattu ca succitiu ‘ntra Misciagni tant’anni aggretu.

Ccuminzau ccussini:

“Tant’anni aggretu, tuni ‘ncora no ieri natu, iu, sierda e ziuta ‘Ntunucciu ccattammu nu stuezzu ti terra e curtivammu li muluni, simminammu quiddi all’acqua cu lla scorza totta verdi e tundi comu nu palloni, quiddi americani luenghi e cu lli fasci verdi scuru e verdi chiaru, muluni gialli, muluni barlittani, cagghiubbi e atri tipi ti muluni, l’annata venni bbona.

Ccugghiumu li muluni, li caricaumu sobbra a llu camiu e partiumu pi Bari, Taruntu, atri paisi, qudd’annu rrivammu cu li muluni nuestri ‘nfinu a Napuli.

 ‘Npena scaricaumu lu camiu e ‘npena vindiumu tutti li muluni, subbutu partiumu pi turnari a Misciagni.

Lu ggiurnu toppu stessa storia, si ccugghia, si partia e si scaricava alli mircati ginirali ti li paisi ca t’agghiu tittu.”

Nu picca ti sti storie, iu già li sapia, iddu mi li conta sempri cu tantu priesciu e mentri ca sta conta sembra ca sta vivi quiddi mumenti e iu lu lassu cuntari.

Continuau a parlari e mi ticiu:

“Uè Mme pigghiti n’atra fedda ca moni t’agghia cuntari nu fattu ca succitiu a Misciagni tant’anni aggretu.”

Mi pigghiai n’atra fedda ti muloni e iddu ccuminzau a cuntari l’atru fattu.

“Tant’anni aggretu, a Misciagni, comu all’atri paisi, li patruni ti la terra, taunu la terra a menzadria a lli villani cu lla curtivaunu, cu chiantaunu quddu ca vuliunu e quandu ccughiunu erana a spartiri cu loro: na purzioni allu patrunu e lu restu allu villanu.

A Misciagni, a cuiddi tiempi ‘nc’era nu previti ca tessi la terra sua a ‘nu minzadru e qustu cristianu

chiantau li muluni all’acqua.

Nc’era l’usanza cu ssi scapaunu sobbra alla chianta li muluni siminzari, quiddi ca sirviunu pi fari la sumenti pi l’annu nuevu, tannu si facia nu segnu sobbra alla scorsa ti lu muloni e vistu ca picca cristiani sapiunu scriviri, faciunu na croci.

Puru lu minzadru feci li cruci sobbra alli muluni, iddu no sapia leggiri e scriviri.

Lu previti, era uno ca la sapia longa, iddu sapia leggiri e scriviri e sapia puru ben parlari e cu lla parlantina sua futtia a lli puvirieddi, sapia puru bbuenu comu li villani signaunu li muluni siminzari: sempri cu lla croci.

Ti matina prestu, sciu fori, alla terra sua ca era tata a menzadria e sa tagghiu tutti li muluni culla croci e si li purtau a casa.

Quandu lu povuru villanu sciu fori e veddi ca mancaunu li muluni, si vuardau totta la terra, ti n’angulu all’atru e iastimandu iastiamndu veddi ca mancaunu tutti quiddi cu lla croci, subbutu capiu ci putia essiri stau a fottiri li muluni.

Turnau a Misciagni e sciu ddo lu previti e cu molta ducazioni ‘nci ddummandau:

“Uè pà ma ssignuria a sciutu fori e a sa ccueti li muluni?”

Lu previti ‘nci rrispundiu tuttu ffannatu:

“Si figghiu mi, aggiu sciutu stamatina prestu, agghiu fattu sulu sulu ‘nna fatiazza ca ‘ncora mi fannu mali li iammi e la spadda, aggiu ccueti  soltantu quiddi cu lla croci!”

Lu villanu stizzatu ma sempri cu tanta ducazioni ‘nci tissi:

“Uè pà! Ma c’ha fattu quiddi erunu li muluni siminzari!”

Du sorta ti frušculu ti previti ci rrispundiu:

“Figghiù mi c’e t’agghia diri l’aggiu visti signati cu lla croci e aggiu pinzatu ca erunu quiddi pi lla chiesa.”

Lu villanu ‘nci ticiu:

“Va bbeni uè pa, no faci nienti ca la sa tagghiati ssignuria ma moni tammili ca vesciu iu comu pozzu fari cu mmi ccogghiu la sumenti pi l’annu nuevu.”

Lu papa, ca no si facia fottiri ti nisciunu ma futtia a tutti ‘nci rrispundiu:

“No ti li pozzu tari cchiui, l’agghiu purtati ‘npena l’aggiu ccueti all’orfanatrofio addo stannu li piccinni orfanelli.”

Lu povuru villanu, capiù ca cu quddu sorta ti frušculu era partita persa, lu salutau e si nni sciu iastimandu iastimandu.

Quandu zziuma furniu lu cuntu, ti stu fattu veru, iu vulia ssapia ci era lu previti a ‘nci dummandai:

“Uè zi ma ci era stu papa”

Iddu mi rrispundiu:

“Uè Mme, lu fattu si tici ma no lu piccatori”

e continuau:

“A Misciagni quiddi ca tenuno l’età mia tutti lu canoscunu stu fattu e tutti sannu ci era stu sorta ti frušculu ti previti.”

S’era fattu tardu, fori era forora e sta minava caudu a chiù non possu, lu salutai, mi mintii ‘ntra la macchina e mi nni scii a Torri Lapiddu.

Carmelo Colelli.

Per offrirti il miglior servizio possibile questo sito utilizza cookies. Continuando la navigazione acconsenti al loro impiego in conformità della nostra Cookie Policy.